கல்லூரி நாட்களே

கனவோ இது கானலோ
கால்கள் கடந்து வந்த பாதைகள்
நினைவோ இது நிழலோ
நாங்கள் பேசி நடந்த காலங்கள்
தவமோ இது வரமோ
கூடித்திரிந்த எங்கள் பாசங்கள்
சுமையோ இது வலியோ
பிரிந்து போகுமிந்த பாதைகள்
தவறோ இது முறையோ
காலப்பிரிவில் எங்கள் நட்புகள்.

ஒன்றாய் அமர்ந்த இடங்களெல்லாம்
தனியாய் இன்று தவிக்குதடா
நம் பிரிவால் கருத்தக் கரும்பலகை
நினைவாய் நம் பெயர் ஏற்குதடா
துணையாய் நடந்த கால்தடங்கள்
தனியாய் எங்கோ போகுதடா
புன்னகை சுமந்த பூஉதடுகள் யாவும்
வெறுமையின் தனிமையில் உதிருதடா
மொட்டை மாடி பௌர்ணமியும்
வெட்ட வெளியில் காயுதடா

பாலைவன மணல்
பாய்க்கடியில் இருந்தாலும்
சுகமாய் தூக்கம் வந்திடுமே
இலவம்பஞ்சு மெத்தையும்
இனி தூக்கம் திருடிப் போய்விடுமே
குப்பையாய் அறைகள் இருந்தாலும்
ரோஜாவாய்ப் புன்னகை பூத்திடுவோமே
சுத்தம் செய்த வீட்டினிலே
சோகத் தனிமையிலினி தவித்திடுமே
காலப்பிரிவில் எங்கள் நட்புகள்.

இமைகளின்றி இனி கனவும் வருமா
துணைகளின்றி கால்களினி நடக்குமா
சாதி மதம் கடந்த பருவங்கள் பூக்குமா
சின்னச் சண்டகளும் இனி ஏற்படுமா
பின்னர் கூடிக்கொண்ட நேசம் கூடிடுமா
திரையரங்குக் கிண்டல்கள் நடந்திடுமா
தொலைதூரப் பயணங்கள் தொலைந்திடுமா
குற்றாலக் குளியலில் நனைவோமா
சிற்றுண்டிச் சோற்றின் சுகம் வருமா
வண்ணத்துப்பூச்சி வாழ்க்கைதான் வந்திடுமா