காதல், கானகம் - பகுதி 46

தப்பிக்க நினைத்தவர்களை
தடுத்தான் காதல்.

நீங்கள் யாருக்காகவோ
நிலை தடுமாறி இந்தக்
காரியம் செய்தீர் - இனி உங்களை
காத்திட எவரும் வரப் போவதில்லை.

தத்தம் பெயர்களுக்காகவும்
தன் சுயலாபத்துக்காகவும்
யாரோ செய்கின்ற சூழ்ச்சியில்
இன்று நீங்கள் மாட்டிக் கொண்டீர்கள்.

உங்களால் பயனடைந்தவன் இன்று
உங்கள் உயிர் காக்கப் போவதில்லை.

துப்பாக்கியல் எந்த நாடும்
தனது நிம்மதியான சுதந்திரம் பெறவில்லை
நீங்கள் வாழ என்னால்
வழி செய்ய முடியும்.
வந்துவிடுங்கள் என்னோடு.

நாளை உங்களை ஓடச்சொன்ன
நயவஞ்சகன், இன்றே உங்களை
கொல்லத் துணிய காரணம்
கூறட்டுமா?

ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய்
ஒன்று அவர்களது பெயர் பெரிதாயிற்று
இன்னொன்று உங்களைக் கொல்வதால்
அவர்களின் பெயரும் வெளியே தெரியாது.

உங்களைக் கடத்தி தீமைகள் செய்தேன்
எங்களைக் காத்திட வழியும் சொல்கிறீர்.
ஆனால் இதை கேட்கும்
அளவிற்கு எங்கள் வாழ்க்கை
இல்லை என்றான் கூட்டத் தலைவன்.

துப்பாக்கி எடுத்தார்கள்
துணை இதுவொன்றுதான்
என்றெண்ணி ஓட்டம்
எடுத்தனர்.

காவல்துறையினர் காதலை
கண்டுபிடித்து விட்டார்கள்.
காதல் அவசர கட்டளைகளை
சொன்னான்.

அவர்களை உயிருடன் பிடிக்க வேண்டும்
அவர்கள் தொடர்பில் முக்கியமானோர்
இருக்கிறார்கள் என்றான்.

தூரத்தில் வெடிக்கும்
துப்பாக்கிகளின் ஓசை.
சிறிது நேரத்தில்
சத்தம் அடங்கியது.

ஆம்,
அவர்கள்தான் இறந்தது.
இன்னமும் அவர்களுடன்
இறந்தது உண்மையும்தான்.

உயிர் பயமும், பேய் பயமும்
உதரினாள் மதி.
இனிய இல்லத்தை
இருவரின் பெற்றோர்களும்
இல்லறத்தை மதியும்
சமுதாயத்தையும், காட்டையும்
காதலும் அன்புடன் நடத்தினார்கள்.


(முற்றும்)

இத்தனை நாளும் பொறுமையாக வாசித்தவர்களுக்கும், சிலருக்கு நேரம் கிடைத்து பின்னூட்டமிட்டவர்களுக்கும், என் மனமார்ந்த மகிழ்ச்சியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
முதல் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முதல்

காதல், கானகம் - பகுதி 45

நாம இவங்கள கடத்தி
நாள் இரண்டு ஆயிடுச்சு,
தலைவரும் மேடை போட்டு
தப்பாம பேசிட்டு இருக்காரு.
நாளைக்கு காலையில
நாம இங்க இருந்து
ஓடிடலாம்னு செய்தி
ஒன்னும் வந்துடுச்சு.

வந்த தடம் பதியாது
வந்தமர்ந்து கொண்டாள்
காதலிடம் தான்
கேட்ட விவரம் யாவும் சொன்னாள்.

நிச்சயம் நாளை
நாம் தப்பித்துவிடுவோம்
என்ற நம்பிக்கை தீர்மானம்
எடுத்தாள்.

தான் எண்ணியது
தவறல்ல என்பதை
காதல் உணர்ந்தான்.

இப்படியும் நடப்பார்களா
இந்த ஊரிலென்றாள்.
இவர்களுக்காக உழைப்பதில்
இம்மியளவும் அர்த்தமில்லை.

இல்லை, திருத்திக்கொள்.
இப்படியும் நடக்கிறார்கள்
சில பேர்.

சமுதாயத்தின் ஒரு பிரிவை முழுச்
சமுதாயமாகக் கருதக் கூடாது.
வழியை தேர்ந்தெடுப்பதில்தான்
வாழ்க்கை இருக்கிறது.
பசுவின் வேடத்திலிருக்கும்
புலியும் அதிகம்,
புலியின் வேடத்திலிருக்கும்
குள்ளநரியும் இங்கு அதிகம்.

பல வர்ணம் கொண்ட
பாரத சமுதாயமிது.
பணம் மட்டுமே
பெரிதென மதிக்கும்
மதிகெட்டவர்களால்
மரணங்கள் ஜனிக்கும்
மனம் மட்டுமே
மதிக்கும் நல்லவர்களால்
மரணங்கள் மரிக்கும்.

சலசலவென வந்த
சத்தம் இருப்பிடத்தின்
தூரத்தில் கேட்டது.

சாமியும், இம்ரானும்
எழுந்தனர்.

அய்யா,
நம்மள காப்பாத்தான்
யாரோ வர்றா மாதிரி இருக்கு.

நிச்சயம் காவல்துறையினராகத்தான்
இருக்க வேண்டுமென்றான்.

தலைவா நாம இருக்கிற
தடம் கண்டுபிடிச்சுட்டாங்கன்னு
நினைக்குறேன், வாங்க
நாம தப்பிச்சுடலாம்னு
கூட்டத்திலொருவன் அவசர
தந்தி அடித்தான்.

அவர்கள் பதறினர்
அங்கும் இங்கும் ஓடினர்,
எந்தப் புறம் செல்லலாமென
எண்ணித் தவித்தார்கள்


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 44

பிணைக் கைதிகளாக எடுத்த
புகைப்படம் வெளியானது
அதில் தடயம் ஏதும்
அடங்கியிருக்கிறாதெவென்று
துப்பு துலங்கலாயிற்று
துப்பு ஒன்றுதான் பாக்கி
சிக்கிவிட்டது என்றால்
சின்னாபின்னமாகிவிடுவர்
என்றது காவல்துறை.

மாநிலம் முழுதும் பல கோடி
மனங்களின் அலசல்கள்
அதற்கான விவாதங்கள்
அரங்கேறின!

முதல் கட்ட மகிழ்ச்சி
முடுக்கிவிடப்பட்ட
காவல்துறையினருக்கு.

கட்சிப் பிரமுகர் ஒருவர்
கொடுத்த துப்பின் படி
காட்டின் ஒரு பகுதியில்
காதலின் மகிழ்வுந்தை
கண்டுவிட்டனர்.

அவர்களை காட்டிற்குள் தேடி
அலசும் பணி தீவிரமானது.

மூன்றாம் நாள் விடிந்தது.

காலைச் சூரியனை
கடமை தவறாது
பார்த்தது பூமி.

இருளை விலக்கும்
பேரொளி வந்தது
தங்கள் துன்பம் விலக்க
தேவையான ஒரு வழி
கிடைக்குமா என்ற
கனத்துடன் கண்விழித்தாள் மதி.

கொஞ்ச நேரத்தில்
காதலும் எழுந்தான்.
காதலியை அருகினில்
காணவில்லை, பதறினான்.

திருவிழாக் கூட்டத்தில்
தொலைந்துபோன குழந்தையை
கண்ணெதிரில் கண்டது போன்ற
களிப்பு, மரமொன்றின் ஓரத்தில்
மதி பத்திரமாய் இருந்தாள்.

காது முடுக்கினாள்
கண்மறைவில் அவர்கள்
பேசுவதை ஒட்டு கேட்டாள்.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 43

அரசாங்க அதிகாரியும்
அவரது வருங்கால மனைவியும்
அவருடன் சென்ற இரண்டு பேரும்
அபாயத்தில் இருக்கின்றனர்.

தமிழை கட்டாயப் பாடமாக்க வேண்டும்
தமிழ்க்கல்வி முறை அனைத்து
துறைகளிலும் வருதல் வேண்டுமென்று
தங்கள் கோரிக்கையை தெரிவித்துள்ளனர்.
அவர்கள் இருக்குமிடம் தெரியவில்லை
அடுத்த கட்ட நடவடிக்கை
என்பதும் இன்னும் முடிவாகவில்லை.

படபடத்த நெஞ்சம்
பயத்தின் உச்சானிக் கொம்பைப்
பிடித்துக் கொண்டு ஆடியது.

பேச்சைவிற்ற பாடகன் போல்
புகழை விற்ற அரசன் போல்
கற்பனையை விற்ற கவிஞன் போல்
கண்களை விற்ற ஓவியன் போல்
வாய்ப்பின்றி துடித்தார் நாகய்யன்.

இடிவிழுவதறியாது காற்றில்
இலையோடு இசைபாடும்
பனைமரமாகியது உள்ளம்.

ஒரு மணி நேரத்தில்
ஒன்றாய் கூடியது சொந்தங்கள்
செய்வதென்பதறியாது
செயலற்றனர் மதியின் பெற்றோர்.

காட்டிலாக்கா அதிகாரிகள்
வீட்டிற்கு வந்தனர்.
ஒன்றும் நேராது
என்று சமாதானம் சொன்னார்கள்
அவர்களுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்த
அரசாங்கம் தயாராக இருக்கிறது
உயிருடனோ இல்லை பிணமாகவோ
அவர்களை பிடிப்போம் - நம்மவர்களை
பத்திரமாக மீட்போம் என்று
பறைசாற்றினர்.

அறுவடை நாளின் மழைபோல்
ஆனது திருமண ஏற்பாடு.

நாட்கள் வேகமாய்
நகர்ந்தது.
இமைக்கும் நேரத்தில்
இரண்டு நாள் ஓடிப்போனது.

தேர்தல் நேரத்தில்
துரிதமாய் ஓட்டு சேர்க்க
அரசியல்வாதிகள் முடிந்தவரை
ஆங்கேங்கே மேடையிட்டு
கோரிக்கைக்கு ஆதரவுக்
கரம் நீட்டினர்.

அடுத்தகட்ட நடவடிக்கை குறித்த
ஆலோசனைகள் நடத்தப் பட்டன
காவலர்கள் தேடுதல் பணியில்
கவனமானார்கள்.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 42

இந்தக் கடத்தல்
இந்திய அரசாங்கத்திற்கு
வந்திருக்கும் நோய்
வழியொன்று தேடுவதற்கான முயற்சி.
நோய் வந்தால் நிச்சயம் நம்
மெய் உறுப்புகள் பாதிப்படையும்
இங்கே நாம் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறோம்
இன்னொருமுறை இது நடவாத நிலைவேண்டும்.
இவர்கள் கையிலெடுத்த
இந்த முறை தவறு - ஆனால்
கருத்து தவறானதல்ல
காலம் பதில் சொல்லும்.

ஆடுகின்ற பம்பரங்கள் இவர்கள்
ஆட்டுவிப்பார் எங்கோ இருந்து
சாட்டையை சுழற்றுகிறார்
சூழ்ச்சியில் சிக்கி இந்த
மானிடரும் சுழல்கின்றனர்
மனிதம் உணர்த்துவேன் இவர்களுக்கு.

இருளத் தொடங்கியது
இப்பொழுது வரை இருந்த
மதியின் தைரியச் சூரியன்
மறையத் தொடங்கியது.

காடு பயம்
காரிருளும் பயம்
எரியும் கொள்ளியில்
எண்ணெய் ஊற்றியது
போலாயிற்று பயந்த
பேதையவள் மதிக்கு.

பணிகளை முடித்துவிட்டு
பதட்டத்தோடு வீடுவந்தார்
நாகய்யன்.

என்னாச்சு பிள்ளைங்க
எங்கே?
இன்னும் வரவில்லையா?
இருட்டி விட்டது.

வயிற்றில் நெருப்பள்ளி
வைத்திருப்பவள் போல்
உருகினாள்
உளறினாள் மலர்.

மதியத்திலிருந்து
மரித்து விட்டது தொடர்பு எல்லாம்.
பூங்கா சென்றேன், காணவில்லை
பொறுக்காமல்தான் தகவல் தந்தேன்
புழுவாய் துடித்தாள் மலர்.

பொறு, பொறு
பூங்காவை பார்த்து விட்டு
வேறு எங்காவது
விரைந்திருக்கலாம்.
அலைபேசி தொடர்பில்லையென்றால்
அவர்கள் எங்கேயிருப்பார்கள்?

மதி மனையும் செல்லவில்லை
மற்ற நண்பர்களிடமும் செல்லவில்லை

செய்திகளின் ஓசையில்
சாவு மணி அடித்தது.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 41

சூழ்நிலைகளாலும்
சந்தர்ப்பவசத்தாலும்
நான் குற்றவாளியாகிவிட்டேன்
நமது நிலைமைக்கு
காடு பொறுப்பல்ல
கடிந்து சாபம் விட்டிடாதே காட்டிற்கு.

தோல்விகளின் போது அது
தரும் பாடங்களை
அறிந்து கொள்ள வேண்டும்
அவனியில் மிகப்பெரிய
ஆசான் தோல்வி ஒன்றுதான்.

இறப்பது உறுதியெனினும்
இறுதி வரை போராட வேண்டும்
இந்தத்துயர் மீளாத்துயரென
இவ்வாறு பேசினாயோ?

கடைசி சொட்டு
குருதி எனக்கிருக்கும் வரை
உனக்கெந்த பாதிப்பும் வராது
உண்மையிதை நம்பு.

உயிர் கொடுத்து என்
உயிர் காப்பாற்றி
என்ன பயன்?
எதற்கு எனக்கந்த வாழ்வு?

வரவேண்டாம் என்று
வாதாடினேன்
நீங்கள் கேட்கவில்லை.

காக்கை உட்கார பனம்பழம் விழுந்த
கதையாயிற்று உனது.
சிறை சென்று மனம்திருந்தி
சிறைக்காவியங்கள் எழுதிய
எத்தனையோ பேர் இருக்கிறார்கள்

துன்பத்திலும் தளராமல்
துவண்டு போகாதிருக்க வேண்டும்
காலத்திற்கு எதையும்
குணமாக்கும் சக்தி உண்டு.

அரிச்சந்திரன் பட்ட துன்பங்களை
அறிந்திருக்கிறாயா?
இராமன் பட்ட துயரங்களை
அறிந்திருக்கிறாயா?
இயேசுபிரான் பட்ட துன்பங்களை
அறிந்திருக்கிறாயா?
கொலம்பஸ் பட்ட துயரங்களை
அறிந்திருக்கிறாயா?
தோல்வியிலும் பாடம் கற்றுத்
தேறுபவரே வெற்றி பெறுகிறார்.

உயிர் பயம் களை
உனது என்று சொல்ல
எதுவுமே இங்கு உனக்கு
என்றில்லை என்பதை உணர்.
எதைக் கொண்டு வந்தாய் நீ
எடுத்துச் செல்வதற்கு என்ற
பகவத் கீதையின்
பொன்மொழி மறந்தாயா?

பேதையே, எத்தனையோ
பாலங்கள் இடிந்துவிழுவதால்
பயணிக்காமல் ஒதுங்கவேண்டுமென்று
பயப்படுகிறோமா?
சாலைவிபத்துக்களுக்கு பயந்து
சாலையை புறக்கனிக்கிறோமா?
காய்ச்சல் வருமென்று பயந்து
கட்டுப்பாட்டோடு எத்தனை நாளிருப்பாய்?

நோயென்பது மனிதனுக்கு
நேரவேண்டும், இல்லையெனில்
உடலுறுப்புகளின் பெருமைகளை
உணரவே மாட்டான்.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 40

ஆனாலும் சாமி
அவர்களிடம் கேட்டேவிட்டான்.
எத்தனை நாள்
எங்களை இப்படி
வச்சிருப்பீங்க?
வயிறு பசிச்சா
சோத்துக்கு ஏதாவது
வழியிருக்கா என்றான்.

எல்லாம் வரும்
எங்களிடம் இருக்கும்
பலம் அறியாமல்
பேசுகிறாய் நீ.

காதல் மனதில்
கணக்குகள் ஓட
ஆரம்பித்தது.

கடத்தலுக்கும் இவர்கள்
கூறும் காரணங்களுக்கும்
ஏற்ற பாத்திரங்களாக
எடுபடவில்லை இவர்கள்.
இவர்கள் அம்புகள்
இதை எய்தவன்
எங்கிருக்கிறானோ என்று
எண்ணினான்.

குழந்தை போல்
தவழ்ந்து காதலின்
அருகே அமர்ந்தாள்
அழுதாள்.

அவள் கேட்கப் போகும்
அணைத்து கேள்விகளுக்கும்
விடையில்லாதவனாய் இருந்தான்.

இதுதான் வாழ்க்கையா?
இப்படி கற்றுக்கொள்ளத்தான்
காடு அழைத்தீர்களா?
இடுகாடு இதுவென்று
அறியாமலேயே அளவிலா
ஆனந்தம் கொண்டேன்.

திருமணம் நடக்குமா?
திரும்பிப் போகத்தான்
வழி உண்டா?
வாய் நிறைய காடு
காடு என்றதற்கு பலனாக
கிடைத்ததைப் பார்த்தீர்களா?

அழாதே!
அவன் சொற்கள்
அவளைத் தேற்றவில்லை.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 39

இன்னும் ஒரே நாளில்
இதற்கான உண்மை
உலகுக்குப் புரியும்
உனக்கும் புரியும்.

என்னைக் கடத்தி வைத்திருக்கிறீர்கள்
என்ற உரிமையில் கேட்கிறேன்,
என்னிடம் சொல்லுங்களேன்.

ஏம்பா இப்படி
என் உயிர வாங்குற?
சொல்லுறேன் கேளு.

தமிழ்நாட்டுல
தமிழ் கட்டாயப் பாடமாகணும்,
மாநகராட்சி பள்ளி முதல்
மைனருங்க படிக்குற
பள்ளி வரை இது சட்டமாகணும்.

என்ன வினோதம்? - இதற்கு
எதற்கு இத்தனை பெரிய முயற்சி?
என்னென்ன போராட்டங்களை
எடுத்தீர்கள் இதற்காய்?
அதில் எத்தனை தோல்விகள்?

உனக்கு சொல்ல வேண்டியதாய்
கணக்கு ஒன்றும் இல்லை.
மெத்த படித்த பணமுடையவர்கள்
மொத்தமாய் தமிழை
மறந்துவிட்டீர்கள்.
தத்தம் மொழிகளை விடுத்து
தங்கள் பிள்ளைகளைக் கூட
வெளிநாட்டிலேயே படிக்க
வைக்கிறீர்கள்.
வாய் பேசுவதற்கு
அருகதையில்லாதவர் நீங்கள்.

உன் கோபம்
உண்மை - ஆனால்
எங்களை கடத்துவதால்
எந்த பயனும் நீ
அடையப்போவதில்லை.
அரசாங்கம் சடுதியில்
இணைந்து கொடுக்கும் விஷயம்
இதுவல்ல.

பலநூறு விதிமுறைகள் மீதும்
பாரதத்தின் இறையான்மை
பற்றியும் கேள்விகள் வரும்.

இல்லை, இதற்கு
இணங்கி தமிழகமெங்கும்
குரல்கள் ஒலிக்கும்
குழப்பத்தில் அரசு
கோரிக்கையை ஏற்கும்.

பஞ்சாயத்தை வேடிக்கை
பார்க்கும் குழந்தை போல
சாமியும், இம்ரானும்
சத்தமின்றி அமர்ந்திருந்தனர்.

நடப்பதறிந்த நால்வரும்
நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார்கள்
அமைதியாக ஆளுக்கொரு திசையில்
அமர்ந்திருந்தார்கள்.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 38

எனது வாழ்க்கைக்காக
என்ன போராடுவாய்?
இரண்டு வாரத்தில் எங்கள்
இருவருக்கும் திருமணம்.
அதை நீ
இறுதி ஊர்வலமாக்க
இருக்கிறாய்.
இவர்கள் என்ன தவறு
இழைத்தார்கள் உனக்கு?
போராட வேண்டியதெனின்
போராட்டத்திற்கு
பொருத்தமானவர்களை
பொறுக்கியிருக்க வேண்டும் என்றாள்.

எத்தனை முறை
எடுத்துரைத்தாலும்
சுயநல புழுதியில்
சிக்கிக் கொண்டிருக்கும்
உன்னைப் போல
உள்ளோர்களுக்குப் புரியப் போவதில்லை.

நாட்டின் பொதுநலத்திற்காக
நாங்கள் உயிர் கொடுக்கத்
துணிகிறோம், ஆனால்
துளியும் இதை அறியாது
உன் உடல், உன் மன
உணர்வுகளுக்காக
திருமணம் பற்றித்
தெரிவிக்கிறாய் என்னிடம்.

நீ பேசிய வார்த்தை
நிரந்திரம் இல்லாதது
கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில்
கொலை செய்துவிடுவேன் உன்னை.
ஆனால் கொலை செய்வது
அணுவும் எனது நோக்கமல்ல.
பேசாமல் நீயிருப்பதே எனது
பொறுமைக்கு நல்லது.

சடுதியில் விரைந்து
சஞ்சலப் பட்டவளை
தடுத்தான் காதல்.
தானே பேசலானான்.

இந்த காட்டின்
ஐ.எஃப்.ஸ் அதிகாரி நான்
உங்களது கோரிக்கையை
என்னிடம் சொல்லுங்கள்.

செய்ய முடியும்
செயலாயின் நானே செய்கிறேன்,
முடியா விட்டாலும் - உங்கள் பணி
முடியும் வரை நான்
பணையக் கைதியாய் இருக்கிறேன்
பாவம் இவர்கள்,
அனுப்பிவிடு.

நீ யாரென்று எல்லாம்
நான் அறிவேன்.
உங்கள் உயிருக்கு
இடையூரு செய்வது
இங்கே யாருடைய
நோக்கமுமல்ல - அதனால்
நெஞ்சை திடப்படுத்திக்கொள்.

அடர்ந்த குழப்பங்கள்
அகன்று தெளிவானான்.

நான் உங்களை
நிச்சயம் மதிக்கிறேன்
உங்கள் கோரிக்கைதான் என்ன?


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 37

நீண்ட பயணத்திற்குப் பின்
நின்றது கால்கள்.

இதுதான் சரியான
இடம், இங்கே
நம்மை யாரும்
நெருங்க முடியாது.

அவர்களது கட்டை
அவிழ்த்து விடுங்கள்
என்றான் தலைவன்.

கண்கள் திறந்தது
கலங்கலாக பார்க்க
ஆரம்பித்த பார்வை
ஆழமாக பார்க்கத் தொடங்கியது.

விடவில்லை; மீண்டும்
வினவினான் யார் நீங்கள்?

நாங்கள் போராளிகள்
நலிவடைந்த அன்பை
அகிம்சையால் பெறமுடியாமல்
ஆயுதம் ஏந்தியவர்கள்.

மண்ணில் கொஞ்சம் மட்டுமே
மிச்சமிருக்கும் அன்பெனும்
ஈரம் காய்வதற்கு முன்னே
எங்கள் குருதி கொட்டியாவது
தழைக்க வைக்கவிருக்கும்
தன்னலமற்றவர்கள்.

தன்னலமற்றவர் செய்யும்
தர்மமா இது?
அகிம்சை வெறுத்து
இம்சை எடுத்த நீங்கள்
தொண்டு செய்யப் போகிறீர்களா?
உங்கள் குருதியில்
பொங்குவது அன்பாயிருக்காது
நிச்சயம் வெறியாய்த்தானிருக்கும்
வெம்பியழுதன மதியின்
வார்த்தைகள்.

வாயை மூடு!
வார்த்தைகளைக் கூட எங்களது
சுயநலத்திற்காக
செலவழிக்காத கூட்டம் நாங்கள்.

நீங்கள் பிறந்ததுமுதல்
உங்கள் உயிரைப்
பிரியும் வரை
பிணியாக வாழ்பவர்கள்.

ஒன்று மட்டும் சொல்கிறேன்
ஒரு காதிலாவது வாங்கிக்கொள்
இந்தப் போராட்டம்
எந்தப் பிரிவினருக்கும்
பொதுவானது.

உனது வாழ்விற்கும் சேர்த்துதான்
எமது வாழ்க்கையை
பணையம் வைத்துப்
போராடுகிறோம்.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 36

போகப் போகப்
புரியும்,
கட்டுங்கள் அவரது
கை, கால்களை
கருப்புத் துணியிட்டு
கண் மறையுங்கள்
என்றான் கூட்டத் தலைவன்.

வில்லிருந்து புறப்பட்ட
அம்பு போல் இருந்தது
அவர்கள் செயல்.

கண்ணிருந்தும்
குருடர்களானார்கள்
கையிருந்தும்
கையாலாகதவர்களானார்கள்
முதுகெலும்பிருந்தும்
அடிமைகளானார்கள்.

ஆண்டுகள் பல காதலனுக்குத்
தொண்டுகள் செய்ய வேண்டும்
என்றெண்ணியது மதியின் ஒரு மனது.
இன்றைய பொழுதே
இறுதி எனப் பட்டது.
இருப்பினும் இரண்டரை மணிநேரப்
பயணத்தில் அடைந்த
பயனே போதுமென்றது
பின்னொரு மனது.

நடப்பதேதும் புரியாததாய்
நடந்து கொண்டிருந்த
காதல், நடக்கும்
கணத்தை தனதாக்கிக்
கொண்டான்.

யார் இவர்கள்?
என்ன இவர்கள் கருமம்?
கொல்வதற்காக நிச்சயம்
அழைத்துச் செல்லவில்லை.
பணையக் கைதிகள் ஆகினோமோ?
திருமணம் என்னவாகும்?
முதலில் உயிர் பிழைப்பது
முடியும் காரியமா?
இம்ரான், சாமியின் வாழ்வு?
இவர்களை தாக்கும்பொழுது
எவறேனும் பாதிக்கப்பட்டுவிட்டால்?
அமைதியே சிறந்தது.
அப்படியானால் தப்பித்தல்?
அதற்கான நேரத்திற்கு காத்திருத்தல் வேண்டும்.

கனவு போல்
கணத்திற்கொரு எண்ணம்
ஓடிக்கொண்டேயிருந்தது
ஓநாயின் ஊளைகளை
ஓயாமல் ஓராயிரம் முறை
காதலின் காதில்
கேட்டுக்கொண்டிருந்தது.

குழம்பிய குட்டை
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
தெளிவாவது போன்று
தெளிந்தது காதல் மனது.

முடிந்துவிட்டது எல்லாம்
முடியும் வரை இனி
போராடுவோம் என்றெண்ணினான்.
பணையமாக தன் தலை வைத்தேனும்
இவர்கள் மூவரையும்
காத்திட துணிந்தான்.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 35

அய்யா ஓடிடுங்க
அசெளகரியமான குரல்.
சட்டென்று அந்த
சத்தமும் நின்று விட்டது.

ஏதோ தவறாக நடக்கிறது
என்பதை காதல் உணருமுன்னே
துப்பாக்கிகளுடன்
தீவிரவாதிகள் போல சிலர்
சுற்றி வளைத்தனர்.

வெளிச்சத்திற்கு
ஆசைப்பட்ட ஈசல் போல்,
தூண்டில் புழுவுக்கு
ஆசைப்பட்ட மீனைப் போல்,
எலிப்பொறி உணவிற்கு
ஆசைப்பட்ட எலியைப் போல்
ஆயிற்று மதியின் மனது.

கடுகளவும் அச்சமென்பதறியாத
காதல் மனது கனத்தது.
காதலியை வற்புறுத்தி
அழைத்துவந்து
மீளாக் குழியில்
தள்ளினோமோவென்று
துன்பத்தில் தத்தளித்தான்.

கடலில் மூழ்கியவன்
கடைசி மூச்சை
இறப்பின் தருவாயில்
இழுப்பது போல
தைரியத்தை மனதில்
தரித்துக் கொண்டான்.

முதுகுக்குப் பின்
மதியை நிறுத்திக் கொண்டு
இருகரமும் காதலியை
இரும்பு அறை போல்
சுற்றி வைத்துக் கொண்டான்.
இறப்பென்று
ஒன்று வந்தாலும்
வருவது எனக்காக
இருக்கட்டும் முதலில்
என எண்ணினான்.

பயத்தின் காட்சிதனை
சுயத்தில் பார்த்ததும்
கண்களில் அப்பதிவுகளை
கடைசி சொட்டு வரை அழித்தான்.
கேட்டான்,
யார் நீங்கள்?


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 34

எனது காய்ச்சலுக்கு
நீங்களும் பத்தியமிருக்கிறீர்கள்
எனது உணர்வுகளை
நான் சொல்லும் முன்பே
நிறைவேற்றி விடுகிறீர்கள்
உங்களை அடைந்தது
உறுதியாக நான் செய்த
பூர்வ ஜென்ம
புண்ணியம்தான்.

புகழ்ச்சிகளால்
புளங்காங்கிதம் அடையாது
புன்னகை மட்டும் செய்தான்.

எதற்கு இந்தச் சிரிப்பு?
எதையும் அறிவியலாய்
பார்க்கும் உங்களுக்கு
பூர்வ ஜென்மம் என்பது
புன்னகைதான்.

இல்லை.
இன்னும் அது பற்றிய
சிந்தனைகளில்
சிக்கியதில்லை நான்.

ஆனாலும்,
எனக்குத் தெரிந்ததை
உனக்குச் சொல்கிறேன் கேள்.

நிலம்,
நீர்,
நெருப்பு,
காற்று,
ஆகாயம்
இவை ஐந்தும் பூவுலகில்
இருக்கும் சதவிகிதம்
மனிதனுள்ளும் உண்டு.

ஆம்,
மனிதன் அண்டத்தின்
பிரதி பிம்பம்.
உடல்,
உலகின் சிறியதோர் அச்சு.
ஆன்மா,
அண்டத்தின் அச்சு.

உன்னை உணரு! - ஏனெனில்
அண்டம் போல்,
ஆன்மாவும் அணைவது இல்லை.
பூவுலகைப் போல்,
பூதவுடலுக்கும் அழிவுண்டு.
நீ உன்னை உணருவதும்
நீண்ட உலகங்களை உணருவதும் ஒன்றே.

அதனால் அண்டம் போல்
ஆன்மாவிற்கும்
அழிவில்லையோ என்னவோ?

உன்னை அறி என்னும் பொருளான
உள்கட எனும் வார்த்தைதான்
கடவுள் என மாறிற்று.

திடீரென்று
திரும்பிய புறமெல்லாம்
சருகுகளின் சலசலப்பு.
விலங்கோ இல்லை
மனிதர்களாகத்தான்
இருக்க வேண்டும்.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 33

உனது எடையில்
கால் கிலோ,
முத்தமிட்டு குறைக்கட்டுமா?

55 மணி நேர முத்தமென்றால்
அது உலக சாதனையாகிவிடும்.
அதனால் வேண்டாம்.

உனை இப்பொழுதே
மணக்கட்டுமா?

தாலியும், மேளதாளமும்
தங்களிடம் இருக்கிறதா?

ம்... உனக்கு
மகிழ்ச்சி தரும்
விஷயம் ஒன்று சொல்லவா?

என்ன அது?

நமது திருமணத்திற்குப் பிறகு
உனது பெற்றோரும்
நம்முடந்தான் இருக்கப் போகிறார்கள்.

ஒரு நிமிடம்
உற்றுப்பார்த்த கண்கள்
உறைந்து போவதற்குள்
சிறிதளவு கண்ணீர்
கரை கடந்து ஓடியது.

ஆதவளே, இது என்ன
ஆனந்தக் கண்ணீரா?

நீ வீட்டுக்கு ஒரே மகள்.
உன்னையும் பிரிந்து
உன் பெற்றோர்கள்
அனாதையாவதில்
எனக்கு விருப்பமில்லை.
ஏற்கனவே இருவீட்டாரிடமும்
பேசிவிட்டேன் - உனக்கு
பரிசாக திருமணத்தன்று
சொல்லலாம் என்று இரகசியம்
சுமந்து வந்தேன்.

அனை மீறி வழியும் நீர்போல்
கண் கடந்து வரும்
கண்ணீரால்
காதலின் மடி நனைத்தாள்.

இதில் வியப்பென்ன
இருக்கிறது?
உனது குடும்பமும்
எனது குடும்பமும்
வேறல்லவே!

கண்ணீர் துடை - அருவித்
தண்ணீரெல்லாம்
உப்பாகி விடப் போகிறது.

ஏதோ கேட்கப் போகிறாள்
என்பதை வாய்க்கு
முன்னராக கண்கள்
முணு முணுத்தன.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 32

மிட்டாய்க்குச் சண்டையிடும்
சுட்டிக் குழந்தைகள் போல
சண்டையிடுவதைக் கண்டு
சமாதானம், சமாதானம்
என்றாள்.

சமாதானத்தை
சரி பாதியாய் ஏற்றனர்...
இங்க பேசிகிட்டு
இருங்க, நாங்க
முடிஞ்ச வரைக்கும்
மூலிகை பறிச்சுட்டு
வர்றோம் என்றனர்.

நாய் குட்டி போல்
அவன் மடியில்
அடைக்கலமானாள்.

நெற்றி மறைக்கும்
நீண்ட முடிகளை கோதினான்.
அவள் முகத்தில்
அழகாய் கருஞ்சாமரம்
வீசிக் கொண்டிருக்கும்
விழி இமை தொட்டான்.
கண் மூடினாள்.

நீ நம்பும் அளவிற்கு
நின் கண்கள் எனை
நம்பவில்லை.

நான் வேறு
என் கண்கள் வேறா?

உன்னை நான் தொடும்போது
சுன்னமிட்ட நாக்குபோல்
நீ சிவந்து மலர்கிறாய் - ஆனால்
நின் கண்கள் என்னவோ
எனைக் காண விருப்பமின்றி
இமைகளை மூடிக்கொள்கிறது.

அது வெட்கத்தின்
அறிகுறி.
பெண்டிரின் வெட்கம்
கண்களிலும்
புன்னகையிலும்தான் பெரிதும்
புதைந்திருக்கும்.

சரி,
இமைகளைத் தொடும் போது
இரக்கமில்லாமல் கண்ணைக்
குத்திவிடுவேனோவென
கண் ஏன் மூடிக் கொள்கிறது.

விழியில் படிந்திருக்கும்
உங்கள் பிம்பம்
அழிந்துவிடக் கூடாதெனும்
அக்கறையோடுதான்.

சாமர்த்தியமான பேச்சு
சடுதியில் இதற்கு ஒரு
பரிசு கொடுத்தாக வேண்டும்.

என்ன பரிசு?


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 31

அருகினில் செல்ல செல்ல
ஆர்ப்பரிக்கும் அருவி கண்டாள்
வழிந்து ஓடும்
வழித்தடம் எல்லாம்
வைரம் போல் மின்னும்
தண்ணீர் கண்டாள்.

பார்த்தாயா ஆதவளே,
பசுமையின் திடமான
சாட்சியாய் செழித்திருக்கும்
செல்வங்களைக் காண்.

அய்யா இங்க இருக்கும்
அத்தனையும் மூலிகைதாங்க
இந்தத் தண்ணி குடிச்சு
இளைப்பாறினா நடந்து வந்த
சலிப்பே போயிடுமுங்க
என்றான் இம்ரான்.

அப்படியே கைநிறைய
அள்ளி மனம் நிறைய
குடித்தார்கள்.

தண்ணீரில் இருக்கும்
தாய்மை உணர்ந்தார்கள்.

கொண்டு வந்த
கெட்டிச் சோறும்
நேத்து வச்ச
நல்ல புளிக்கொழப்பும்
இருக்குங்க, இங்கேயே
இருந்து சாப்பிட்டுட்டு
போலாமுங்க என மதியின்
பசியறிந்து சொன்னான் இம்ரான்.

ஆமாங்க அத்தான் இந்த
அரசமரத்தடியிலேயே அமர்ந்து
சாப்பிடுவோம் என்றாள் மதி.
சம்மதம் தெரிவித்தனர் மூவரும்.

கொண்டு வந்த சோறும்
குழம்பும் காலியானது....

யாரு வைத்த குழம்பு?
அருமையா இருக்கு.

அம்மா, இது நாந்தான்
வச்சேன். முந்திக் கொண்டான்
ஆரோக்கிய சாமி.

இந்தத் தண்ணியில வைக்குற
எந்தக் குழம்பும்
நல்லாத்தாம்மா இருக்கும்
நகையாடினான் இம்ரான்.

இவன் வைக்குற
இறைச்சி கொழம்ப
சாப்பிட்டீங்கன்னா
சாப்பாடே வெறுத்துடும்
உங்களுக்கு. இடித்து
உரைத்தான் சாமி.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 30

நெடுங்காடு - அவ்வப்பொழுது
நெஞ்சை உதற வைக்கும்
சருகளின் ஓசைகள்
சர்ப்பமோ, இல்லை
பேயோவென்ற மதியின்
பயத்தின் அளவை, அவள்
பிடித்திருக்கும் தன்
கைவிரல்களிலே
கச்சிதமாய் படியும்
அழுத்தம் கண்டு
அவன் உணரலானான்.

நாங்கள் மூவரும் உன்னோடு
நடக்கையில் எதற்காக
பயப்படுகிறாய்?
பயம் என்பது மாயை
கானல் நீர் போல
கடந்து சென்ற பிறகு
மறைந்து விடும்.

மலர்கள் பார்
மரங்கள் பார்
அரிய நாற்றம் நுகர்
அங்கே தூரத்தில்
தெரியும் அருவி பார்
தீராத ஓவியமாய்த்
தெரியும் மலைகள் பார்.

அருவியின் ஆற்றலில்
அரும்பி சட்டென்று
உடையும் நீர்க்குமிழி போல்
உள்ளே பிறந்த தைரியம்
மறுபடி ஒலி கேட்க
மதியிலிருந்து மறைந்தது.

எங்க உசுரு போகாம
உங்க உசுரு போகாதும்மா
இந்தக் காட்டுல
இரண்டு பேரும் நீண்ட காலமா
வாழுறவங்க நாங்க,
வழித்தடம் எல்லாம்
அத்துபுடி என்று
அறைகூவல் விட்டான்
ஆரோக்கிய சாமி.

சற்றே மனம்
சமாதானமடைந்தாலும்
இனம் புரியாத
இடையூருகளாகவே
தெரிந்தது மரங்களும்
தெளிவில்லாத பாதைகளும்.

மெல்ல விலகும்
மேகத்தினிடையே
அழகாய் ஒளிரும்
அம்புலியைப் போல
தூரம் குறையக் குறைய
தெளிவாகத் தெரியும்
அருவிய் தனது
அழகால் மதியின்
பயம் களைந்தது.

இவ்வளவு அழகான
இடமா இது?
எவருக்கும் தெரியாமல்
எழுதப் பட்டிருக்கும்
ஓவியம் கண்டு
ஒரு நிமிடம் திகைத்தாள்.


(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

காதல், கானகம் - பகுதி 29

கானகத்திலேயே வாழ்பவர்களை ஒரு
கணம் கண்ணிமைக்காமல்
பார்த்துவிட்டு
படபடப்பாய்ச் சொன்னாள்
வணக்கம்.

இவள் பெயர் மதி
இரண்டு வாரத்தில்
எனது மனைவி.
எப்பொழுதும் என் காதலி.

வணக்கம்மா என்ற
வார்த்தைகள்
அன்பு தாங்கி வந்து
அவள் காதுகளைத் தொட்டது.

அய்யா பேரு அறிவுமதியில
அளவா பாதிப் பேரு
உங்க பேரா இருக்கு
உண்மையாவே அவருல
சரி பாதியா நீங்க
சந்தோசமா வாழணும்
என்ற இம்ரானின் சொற்களால்
எதிர்பாரமல் வந்த சொந்தங்கள்
இவர்கள் என மதி
இனம்புரிந்து கொண்டாள்.

அய்யா உங்கள பத்தி
அளவில்லாம பேசுவாரு.
உங்களுக்கு காய்ச்சல்னு
உப்பு போட்டு இரண்டு நாள் வெறும்
சுடுகஞ்சி மட்டுமே குடிச்சவரு
சுலபத்துல இவர மாதிரி
ஆள பாக்குறதே
ஆச்சரியம் என்றான் சாமி.

தவமிருந்து கடவுளைக் கண்டு
வரமொன்று கேட்க வாயின்றிப்
போன பக்தன் போல்
புளங்காகிதம் அடைந்தாள்.
அள்ளி அவனை
அணைத்து முத்தமிட
எண்ணியும் முடியாதவளாய்
எத்தனித்து பாசப்
பார்வை ஒன்று
பீய்ச்சினாள்.

அதில் புதைந்திருந்த
அர்த்தங்கள் ஆயிரமாயிரம்.
அத்தனையையும் உள்வாங்கி பின்
அமைதியான அனுபவப்
பார்வை காட்டினான் காதல்.

பயணத்திற்குத் தயாரா?

போலாம் அய்யா
பொழுது விடிஞ்சதுல இருந்தே
புறப்பட்டு இருக்கோம்.

இங்கே இருந்து
இரண்டு கிலோமீட்டர் - அங்கே
புலி, சிங்கம் ஒன்றும் இருக்காது
புள்ளிமானும், காட்டு முசலும் இருக்கும்.
அங்கதான் இன்னைக்கு மூலிகை
அறுக்கணும், நீங்களும் வாங்க என்றனர்.



(தொடரும்...)

முந்தையப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: முந்தையது
அடுத்தப் பகுதிக்குச் செல்ல இதைச் சொடுக்குங்கள்: அடுத்து

இழந்துகொண்டிருக்கும் கனவுகள்

1.
குறைந்துபோன ஸ்பரிசங்களின் அன்பு
நலிந்துபோன விளையாட்டுகளின் குறும்பு
இவையிறுதியில் இருட்டிக் கொண்டிருக்கும்
வீட்டில் வெளிச்சமின்றிக் காத்திருக்கும்
கனங்களில் சத்தமின்றி வழியும்
கண்ணீர்த் துளிக்கு மட்டுமே
புரிந்திருக்கும் பிரிதலின் வலி

2.
காலைச் சூரியனோடு
கண்ட கனவுகளையெல்லாம்
குழைத்தெடுத்து கன்னங்களில்
பூசிக்கொண்டு பூரித்தெழுந்த
காலைதனில் பூத்தது
மீண்டும் தனிமை,
என்னைத் தவிர யாரும்
விழிக்காத வீட்டினில்

3.
பரபரப்பில்லாத வாரயிறுதியில்
சோம்பி ஓடிக்கொண்டிருக்கும்
கடிகார நிமிடங்களுக்கூடே
கதவுமணி அலற
வந்து நின்றது பிட்சா,
அதை உண்கையில் எங்கும்
அகப்படவில்லை தாயின் அன்பு

4.
அன்பு அரைகிலோவாவது
கிடைக்குமிடம் தேடியலைந்த
பொழுதில் ஆசுவாசமாய்க்
கிடைத்த நண்பர்களை
தரம் பிரிக்க நேரமில்லை,
ஒழுகும் தாடி,
மழித்த மீசை,
வாய் நிறைய புகை,
வயிறு நிறைய சாராயம்,
உடல் நிறைய பகட்டு,
என்று உலா வந்தபோது
பெற்றோர் கூறினர்
"இது எங்க உருப்புடப் போகுது?"

நட்பில் இது எந்த தளம்?

நம் நட்பை
எப்பொழுது
மௌனத்திற்கு விற்றாய்?

உன் உதடுகளுக்கும்
என் காதுகளுக்கும்
நடுவில் தடுப்புச்சுவர்
எப்பொழுது வந்தது?

எனது தனிமைக்
குளத்தில் கல்லெறிந்துவிட்டு
தளும்பாத குடமாக
திரிகிறாயே எப்படி?

உன் வெளிக்கு
உள்ளே இடி
இடிக்கிறதோ என்னவோ
நான் அறியேன்,
உன் முகமூடி மறைத்திருக்க...

மௌனக் காட்சி
அனைத்திலும் உனது
எண்ணத்தின் வாசற்
கதவுகள் திறந்து
கொள்கின்றன எனக்கு.

பிரச்சினை
ஒரு குழந்தையன்று
பாதுகாத்து சுமக்க,
அது மலம்
உடனே புறந்தள்ளி விட வேண்டும்.

என் தனிமையில்
உனது விடுகதைகள்
வலை பின்னிக் கொண்டிருக்கிறன
அதற்குள் என் சொற்கள்
சிக்கிச் சாகிறன.

கண்மூடி
மனம் திறந்தால்
அந்தகாரச் சிரிப்பொலிகளும்
மந்தமான பார்வைகளும்
புன்னாதரனாய் ஆக்குகிறன
என்னை.

என் இதயத்திலேயே
இடம் இருக்கையில்
இமையிடுக்கில் நின்று கொண்டு
இருக்கிறாயே, என்ன ஞாயம்?

அட்சய பாத்திரத்தின் உணவும்
நட்பில் உரையாடல்களும்
வற்றிவிடவும் கூடுமோ?

உனது வாய்க்குப்
பூட்டுப் போட்ட
என் கருத்து
என்ன?

உனது அமைதிக்கு
வழிவிட்ட எனது
வார்த்தை என்ன?

நம்
அமைதித் தீயில்
தீக்குளித்துச் செத்த
சொற்கள் யாவும்
சூன்யத்தில் பேய்களாக மாறி
தனிமையில் என்னை
தகிக்கிறனவே அறிவாயா?

நம் வார்த்தைகளைக்
கொன்று அதன்
குருதி குடித்து,
பௌர்ணமி நேரத்து
தங்க நிலாவும்
தீச்சிவப்பாய்
திரிகிறதே உணர்ந்தாயா?

எண்ணங்களுக்கு முகமூடியிட்டு
கண்களுக்கு கடிவாளமிட்டு
கடந்து போகிறாயே - சொல்
நட்பில் இது எந்தத் தளம்?

கடிதம்

நான்
பிரசுரிக்கப்பட்ட கடிதம் அல்ல,
பிரசவிக்கப்பட்ட கடிதம்.

உயிரென்ற கடிதத்திற்கு
உடலென்னும் உறையிட்டபோதே
அடையாளங்களுக்குள்
அடைக்கப் பட்டுவிட்டேன்.

பால்,
பெயர்,
மொழி,
இனம்,
மதம்,
ஊர்,
மாநிலம்,
தேசம்
இவையாவும் உறையின்
இன்றியமையாத அடையாளங்கள்.

என்னை
அனுப்பிய முகவரி யாது?
யார் எனக்கு
நிரந்திர சொந்தக்காரன்?

நான்
போய்ச்சேரும் முகவரி யாது?
எது எனக்கு
நிரந்திர உறையுள்?

நான்
விசித்திரமான கடிதம்தான்,
அனுப்பப் பட்ட பிறகே
நிரப்பப் படுகிறேன்.

காலம் - மிக
கண்டிப்பான தபால்காரன்.
முகவரி அவசியமில்லாதவன்
அறிகுறி காட்டாதவன்
பிற கடிதங்களின்
முகவரி அறிமுகப் படுத்துபவன்,
முகவரிக்குள் மூழ்கிடாது
மீட்டுச் செல்பவன்,
இவனை அறிவோர் எவருமில்லை,
அவனை வெல்வோர் பிறக்கவில்லை.

பார்வையாளானாய் நான்
அதை நிரப்புபவனாக
அல்ல - நான்
கடிதங்களாலேயே
நிரப்பப் படுகிறேன்.
எழுத்துக்களால் நிரப்பப் படவில்லை
எண்ணங்களால் நிரப்பப் படுகிறேன்.

துளியானதும் மேகத்தை
பிரியும் மழையாய்
ஆவியானதும் கடலைப்
பிரியும் நீராய்
நானும் நகர்கிறேன்.

கடிதத்தின்
முன்னுரை அறியாது
பொருளுரை பயணிக்கிறது
முடிவுரை தெரியாது
அது தொடர்கிறது.

கடிதத்தை முழுதாய்
வாசித்தவர் எவருமில்லை
இருப்பினும் முத்திரை
சுமத்த காத்திருக்கிறார்கள்,
அவர்கள் முத்திரையில்
அலங்கோலப் படாமல்
பயணிக்கிறேன் நான்.

இறுதியில்
உறையை எறிந்துவிட்டு
கடிதத்தை வாசிப்பவர்க்கு
புரிந்தால் சொல்லட்டும் - என்
பயணம் எதற்கென்று?

வானம் பெரிது

வீழ்வதென்று எதுவுமில்லை
மேடு எது பள்ளமெதுவென்று
வானில் தெரியும்வரை
துவண்டு போக எதுவுமில்லை
வெற்றி எது தோல்வியெதுவென்று
சரித்திரம் சொல்லும்வரை
வெற்றிகளும் மகுடங்களும்
ஏழ்மையிலிருந்தே வந்தவை
தங்கக் காசும் பட்டறையில் பிறந்ததுவே!
இங்கே காண்பதுயாவும்
மாயை ஒன்றே
பிரபஞ்சத்தின் புள்ளிகளில் உலகுமொன்றே!
நம் சரித்திரமே
அழிந்து போகும் ஆவணமே
இதற்கு போட்டியெதற்கு? பொய்யெதற்கு?
பசி ஒன்றே நிரந்தரம்
உழைப்பதொன்றே சுக வரம்
உண்மையறிந்தால் வாழ்வு சுகம்பெறும்