சோதனைச் சாவடி

சின்னஞ்சிறிய
சோற்றுருண்டைக்காக
கூட்டமிடும் காக்கைகள் போல
எப்பொழுதாவது வந்துவிடும்
ஒற்றைப் பேருந்துக்காக
நிரம்பி வழிகிறது பேருந்து
நிறுத்தம்.

என்னை யாரோ
எத்தனித்துப் பார்ப்பது
போன்ற உணர்வு.

திரும்பினேன்,
கண்களில் ஈரமில்லாத
ஒரு பார்வை,
சிரிப்பினில் அன்பு
இல்லாத ஒரு வெறுமை,
காமம் தூண்டும்
கண்கள் சிமிட்டி
நின்றது இறுதியில்,
அறிமுகமில்லாத என்னை
அழைப்பதற்கான சமிக்ஞை,
என்னிடம் இருக்கும்
ஏதோ ஒன்றை
நோட்டமிடுவதாக ஓருணர்வு,
அது என் சட்டைப் பை!

அவளது சிவப்பு நிற
சேலையும் அவளது
செயலும் சொல்லியது
அவள் சிவப்புவிளக்கின்
அந்தப்புர மகாராணியென்று.

சூழ்நிலைகள் இதற்குச்
சாதகமெனினும் அவள்
மீதான பரிதாபம்
மட்டுமே தலைதூக்கியது.
சிந்தித்த நொடிகள்
சில கடந்து போக
மீண்டும் ஒரு
முறை திரும்பிப் பார்த்தேன்.

அவளது வியாபரத்திற்கு
அன்று சிக்கிய
ஒருவரிடம் ஒய்யாரமாய்
பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.