மூன்று விரல்கள்

நண்பர்களின் தவறை
நேரம்தவறாமல் சுட்டிக்
காட்டிவிடும் எனது
கண்டிப்பான ஆள்காட்டி
விரல் திடீரென்று
குரல் எழுப்பியது.

"துலாவின் தன்மையோடு
துல்லியமாய் கட்டைவிரலும்
குற்றச்சாட்டுகளை சுமந்து
கொண்டு நிற்கும்
ஆள்காட்டி விரல் நானும்
அன்றி மீதம்
அனைத்துமே
உன்னை ஆராய
உன்னையே பார்த்து
நிற்கின்றதின் உண்மை
நிலை அறிவாயா?" என்றது.

யார் நீ?
யாவும் அறிந்தது போல்
என்னுள் இருந்து
என்னையே கேள்வி கேட்கிறாய்?

"நான் தர்ம தேவதை
நல்லவர்களுடன் தான் பேசுவேன்" என்றது

வாதத்தின் சாமர்த்தியத்தோடு
வழக்காடத் துணிந்துவிட்டேன்.
நான் நல்லவனெனில்
நீ ஏன் குற்றம் சுமத்துகிறாய்?

"ஊருக்கு நல்லதுகூறும்
உனையும் தூய்மையானவனாக்குவதே
என் எண்ணம்" என்றது

மேலும்...

"இயலாமையிலும் பொறாமை
இம்மியளவும் வந்ததில்லையா?
சின்னஞ்சிறிய விசயத்திற்கும்
சோகக்கண்ணீர் வடித்ததில்லையா?
உன் அவசர முடிவுகள்
உன்னுடனுள்ளோர்களைப் பாதித்ததில்லையா?
அன்பு இருந்தும் அவற்றை
அவர்களுடன் பகிர்ந்ததுண்டா?
குற்றம்சாட்டும் உனது கைகள்
களங்கமற்றதுதானா?" என்றது

வெட்கி நின்றேன்
வேதனைப் பட்டேன்
என்னைப் பற்றி நானே
உண்மையுரைப்பதை எப்படித் தடுப்பேன்
உதாரணப் புருஷனாகும் வரை?!