ஆத்தாவுக்கு ஆகவேணும் தாயாக

ஏத்திவச்ச அகல்விளக்கா எப்போதும் புன்சிரிப்பு
மழபொழியும் மேகம்போல மறையாத உன்னன்பு
பலகோடி வருசம் நான் செஞ்ச தவத்தால
சாமியே உருமாறி கெடச்சாளே தாயாக

ஊருகண்ணு படுமேன்னு பொத்திப் பொத்தி வளத்தா
கோழிக்குஞ்சும் ஆட்டுக்குட்டியும் துணைக்கு வச்சா
என்னப் பெத்த ஐயா சாமிகிட்ட போன போதும்
கண்ணுக்குள்ள வச்சு காத்துநின்னா எப்போதும்

பட்டியல்ல ஆட்டை பத்திரமா வளத்துப் புட்டு
சந்தைக்கு அனுப்பி வச்சி அழுதுறைவா - அதுபோல
மாப்பிள்ளையும் பாத்து வச்சு நகநட்டும் சேத்துவச்சு
கண்ணாலம்தான் கூட்டிபுட்டா, கைகழுவ நெனச்சுப்புட்டா

கரை கடந்து நானும் பட்டணமும் போயிப்புட்டா
கஞ்சித் தண்ணி குடிச்சியான்னு கேக்கயிங்க நாதியில்ல
ஒத்தப்புள்ள பெத்துப்புட்டு ஒய்யாரமா வளத்துப்புட்டு
ஒத்தையில நிப்பதுதான் உந்தலையெழுத்தா?
மருசெம்மம் எடுத்து ஆகவேணும் நானொனக்குத் தாயா!