மரணம் களைந்து எறிகிறேன்

அசைவுகள் ஏதுமற்ற
இடங்களில் படர்ந்திடும்
சிலந்தியின் வலையொத்திருக்கிறது
உணர்வுகள் யாவுமற்ற
என் முகத்தினில்
வளர்ந்திருக்கும் தாடி

அந்த முடிக்கூட்டில்
மறைந்துவிடும் முகபாவனைகளில்
மறையாமலிருப்பது ஒன்றுதான்,
கிழித்தெறியப்பட்ட காதல்.

காதல் சின்னங்களால்
கலையாய் இருந்த அலமாரி
சற்றே தூசுகளோடு
சலசலப்பின்றி இருந்தது,
சாளரத்திலிருந்து வந்த
வெளிச்சத்தில் பளபளத்தது
நாட்குறிப்பேடும் கடைசி
நிமிடத்தில் கோழையாகி
தூக்கியெறியப்பட்ட
தூக்குக் கயிறும்.

கண்களை வைத்தே
என்னையுணர்ந்து
அரவணைக்கும் பெற்றோர்களின்
அன்பினில் கொஞ்சமாக
துளிர்க்கிறது தொலைத்த அன்பு.

காதலியால் தூரப்பட்ட
நண்பர்களின் இன்றைய அருகாமையில்
பூக்கத் துவங்குகிறது
புன்னகை, தாடிப் புதரிலிருந்து.

ஏழு மாத தாடி
மழிக்கப் போகிறேன்
எனக்கான இடமொன்று
ஏதோவொரு மனதிலிருக்கும்வரை
மரணம் களைந்து எறிகிறேன்.
ஆம்,
மரணம் தோல்வியின் தீர்வல்ல.